Po zakończeniu szkolenia rozpoczęliśmy część turystyczną w ramach, której uczestnicy przejechali autokarem na parking przy bazylice mniejszej pw. św. Wincentego a Paulo, skąd rozpoczęła się wycieczka piesza po Bydgoszczy. Wycieczkę poprowadził wspaniały przewodnik turystyczny PTTK Pan Leszek Umiński.

Jak usłyszeliśmy, bazylika mniejsza pw. św. Wincentego a Paulo została zaprojektowana na wzór rzymskiego Panteonu i jest jedną z największych w Polsce. Cechą charakterystyczną jest kopuła o średnicy 40 m. We wnętrzu kościoła, według projektu prof. Wiktora Zina, zbudowano chór muzyczny, zainstalowano mozaikowe lustra odblaskowe, mozaiki na sklepieniach, wykonano wystrój prezbiterium i rozety w kasetonach kopuły oraz witraże. Kościół jest darem dziękczynny mieszkańców Bydgoszczy i okolic za przyłączenie Pomorza do Polski. Na szczególną uwagę zasługują Drzwi Błogosławieństw.

Po przejściu wzdłuż ulic z ciekawą pod względem architektonicznym zabudową grupa dotarła do nietypowego pomnika Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy, który powstał w 500-lecie urodzin astronoma. Monumentalna rzeźba jest dziełem poznańskiej artystki Marii Chodoby-Wiśniewskiej. Kolejnym punktem był Park Jana Kochanowskiego, gdzie na przeciwko Teatru Polskiego znajduje się najstarsza rzeźba łuczniczki będącej symbolem Bydgoszczy, odsłonięta w 1910 roku. Posąg nagiej łuczniczki ubranej jedynie w rzymskie sandały zaprojektował Ferdynand Lepcke. Jak się dowiedzieliśmy w mieście znajduje się 50 pomników podzielonych na grupy tematyczne.

Kolejnym punktem wycieczki był pomnik Honorowego Obywatela Bydgoszczy Andrzeja Szwalbego, budowniczego filharmonii i opery, pierwszego dyrektora Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, znajdujący się niedaleko Akademii Muzycznej.

Dalej w parku Kazimierza Wielkiego znajduje się fontanna Potop projektu Ferdynanda Lepcke, która nawiązuje do biblijnego potopu, w czasie którego umierają ludzie i zwierzęta, dla których zabrakło miejsca w arce. Wysokość fontanny to 6 m. Zaledwie kilkaset metrów dalej znajduje się kościół p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła wybudowany w 1876 roku w stylu neogotyckim z elementami eklektycznymi i romanizującymi, który projektował znany berliński architekt i archeolog Friedrich Adlera. Charakterystyczną cechą architektoniczną kościoła jest kopuła z ośmioboczną podstawą oraz wysoka wieża zwieńczona iglicą.

Dalej znajduje się zabytkowa apteka oraz budynek hotelu pod Orłem będący perłą dziewiętnasto i dwudziestowiecznej architektury bydgoskiej, w który zatrzymał się Józef Piłsudski. A ponadto w 1946 roku, właśnie w tym hotelu miało miejsce przekazanie rękopisów Lenina władzom ZSSR. Rękopisy zostały odnalezione w sklepie mięsnym w Krakowie. Zawijane w nie były kiełbasy. Bydgoski poeta, znający podobno osobiście Lenina i znający charakter jego pisma, zauważył je w tym sklepie i wymienił się z panią ekspedientką na papier do zawijania mięsa. Tak pozyskał te rękopisy i przekazał je władzom ZSSR. Na przeciwko hotelu pod Orłem znajduje się dom handlowy "Jedynak", będący jednym z najstarszych domów handlowych. Ciekawostką jest to, że budynek jest pierwszą żelbetonową konstrukcją, a w jego środku znajduje się szklany dach, który był pierwszym szkalnym dachem w Polsce.

Po dotarciu do mostu Jerzego Sulimy-Kamińskiego uczestnicy wycieczki zobaczyli rzeźbę mężczyzny "Przechodzący przez rzekę", zawieszoną na linie nad rzeką Brdą, która waży tylko 50 kg. Autorem rzeźby jest Jerzy Kędziora. "Przechodzący" został zaprojektowany dla upamiętnienia 20-tej rocznicy wejścia Polski do Unii Europejskiej. Ciekawostką jest to, że rzeźba mężczyzny "Przechodzący przez rzekę" ma takie same sandały przerzucone przez ramię jakie ma łuczniczka a w lewym ręku trzyma strzałę wystrzeloną przez łuczniczkę co stanowi powiązanie tych dwóch rzeźb.

Ciekawostkę stanowi stary rynek wytyczony w 1346 roku, przez który przebiega tutaj 18. południk długości geograficznej wschodniej, biegnący również przez Sztokholm i Kapsztad. Rynek otoczony jest secesyjnymi kamienicami a w oknie jednej z nich ukazuje się sam czarnoksiężnik mistrz Jan Twardowski, który przybył tutaj na kogucie po zawarciu paktu z diabłem. W centralnej części rynku stał ratusz, który nie zachował się. Obecnie można zobaczyć zarys jego fundamentów w postaci granitowych płyt w ciemniejszym kolorze. Obecny Ratusz znajduje się w gmachu dawnego kolegium jezuickiego, które zostało wybudowane w XVII wieku.

Na bydgoskim Starym Rynku oznaczono linię przebiegu osiemnastego południka długości geograficznej wschodniej (18°E), którą zakończono zegarem odmierzającym czas bydgoski. Jest to czas lokalny, a więc naturalny, gdyż zależny od położenia danej części globu ziemskiego wobec Słońca. Zegar ma ciekawe, nietypowe wskazówki, które zostały zaprojektowane tak, by przy spotkaniu się tworzyły delikatny zarys jednego z bydgoskich spichrzy.

Po wyjściu z rynku grupa przeszła do katedry pw. św. Marcina i Mikołaja, czyli tzw. fary będącego najstarszym kościołem w Bydgoszczy, zbudowanym w XV w. w stylu gotyckim. Do wnętrza katedry prowadzą spichrzowe drzwi, które ważą 500 kg. Ostatnim punktem bardzo interesującej wycieczki była Wyspa Młyńska - rzeczna o pow. 6,5 ha wraz z zabytkowymi spichrzami nad rz. Brdą, do których zwożono z Wielkopolski, Pałuk, Krajny i Kaszub zboże, by we młynach powstała z nich mąka na chleb. W obrębie wyspy znajduje się również Mennica Bydgoska, która do XVII wieku była jedną z najważniejszych mennic koronnych dostarczających pieniądze obiegowe dla Rzeczpospolitej. W 1644 r. mennicę przeniesiono prawdopodobnie do Krakowa.

Warto dodać, że 23 października 1923 r. założył w Bydgoszczy Fabrykę Aparatów Elektrotechnicznych – inż. Stefan Ciszewski, która w 1938 r. pokrywała ponad 80 proc. krajowego zapotrzebowania na osprzęt instalacyjny niskiego, a częściowo i wysokiego napięcia. Produkowała sprzęt nieodzowny do instalacji elektrycznych, m.in. gniazda, przełączniki, wyłączniki samoczynne, styki, rozdzielniki, wtyczki, bezpieczniki, oprawki, złącza kablowe oraz materiały izolacyjne. Część produkcji eksportowano. We wrześniu 1939 r. fabryka została przejęta przez okupanta, od tej pory produkowała radiostacje dla Luftwaffe. Obok wytwarzania artykułów elektrotechnicznych prowadzono produkcję na rzecz Wehrmachtu. 20 stycznia 1945 pracownik zakładu Edmund Biechowski zniszczył materiały wybuchowe przygotowane do akcji wysadzenia fabryki a 6 kwietnia zakład obstawił oddział Armii Czerwonej i 180 maszyn trafiło do zakładów elektrycznych w Leningradzie. Wiosną 1946 roku jako rekompensatę do fabryki przewieziono maszyny z firmy Schortmann w Lipsku i wznowiono produkcję. W 1956 roku powstała znana w Polsce Unitra-Eltra, w której w 1959 wyprodukowano pierwszy polski radioodbiornik tranzystorowy Eltra MOT-59 (skrót MOT oznaczał Miniaturowy Odbiornik Tranzystorowy) z głośnikami „TONSIL”.

Zapraszamy do fotogalerii:

Więcej zdjęć